"Ik zie de mensen elke week. Zelfs als ze niet voor een gesprek komen, komen we elkaar tegen. Dat zorgt voor een regelmatige opvolging en de mogelijkheid om snel in te grijpen als er iets niet goed gaat." — Géraldine
"Onze rol is ook om gerust te stellen, te begeleiden. We zijn er niet om de dingen in hun plaats te doen, maar om hen de middelen aan te reiken om te begrijpen, te structureren, vooruit te komen." — Margaux
"Elke week helpen we hen bij het lezen van een brief, het invullen van een formulier, het versturen van een e-mail. We bellen naar een ziekenfonds, nemen contact op met een sociaal assistent van het OCMW of verwijzen door naar gespecialiseerde hulp."
"En soms is er een noodsituatie. Dan moeten we meteen handelen, een dienst inschakelen, een kind beschermen, noodopvang zoeken."
"We onthalen mensen van alle rangen en standen: van 17 tot 85 jaar, met of zonder inkomen, met of zonder diploma, Belg of niet." — Margaux
"Veel begunstigden hadden vroeger een stabiel leven. Een scheiding, een ongeval, een faillissement... en alles verandert." — Géraldine
"De grootste moeilijkheden die we tegenkomen? Slechte huisvesting, geen huisvesting, geestelijke gezondheidsproblemen, vaak als gevolg van levensgebeurtenissen zoals een echtscheiding, een sterfgeval of het verlies van een baan." — Margaux
"Soms hebben mensen een fatsoenlijk inkomen, maar zitten ze diep in de schulden. Dus zelfs met een loon komen ze dan niet rond." — Géraldine
"In Bergen werken we als een kruidenierswinkel. De mensen kiezen zelf hun producten, er is geen verplicht pakket. Dat helpt hen om hun waardigheid te behouden." — Géraldine
"Wij zouden graag een lokaal hebben voor workshops voor moeders en kinderen, juridische spreekuren, collectieve activiteiten. Maar we hebben te weinig plaats." — Géraldine
Beide professionals wijzen ook op een gebrek aan structurele middelen om mensen in armoede op een waardige manier te begeleiden. Volgens Margaux is het dringend nodig om "de toegang tot psychologische en psychiatrische hulp te versterken, de toegang tot huisvesting te verbeteren met sociale begeleiding, en de medewerkers en vrijwilligers op te leiden in niet-oordelen en welwillendheid".
Ze roepen ook op tot een betere erkenning van de sociale realiteit door de overheid. Géraldine is verontwaardigd: "Is het normaal dat verenigingen zoals de onze, die steunen op het werk van tientallen vrijwilligers, altijd de laatste strohalm zijn? Dat wij de tekortkomingen van het systeem moeten opvangen?"
Margaux doet een directe oproep: "Hebt u ooit geprobeerd om te leven met € 50/week? Buiten te slapen in de winter? Werk te zoeken terwijl u op straat slaapt? Dat zijn dagelijkse realiteiten."
Hun boodschap is duidelijk: er moet verandering komen. En die moet van bovenaf komen.
"Alles kan in een minuut kantelen. Het is belangrijk om niet te oordelen. Iedereen heeft recht op waardigheid." — Margaux
Geconfronteerd met een systeem dat de mensen die het zou moeten beschermen in de steek laat, houden de sociaal assistenten van Resto’s du Cœur stand. Ze weigeren onverschilligheid, geven een stem aan vergeten mensen en bewijzen elke dag dat een ander model niet alleen mogelijk is, maar ook dringend nodig is.
